ما نمیتونیم کارهایی که میخوایم رو تو زندگی بکنیم و این جبر جامعه نیست؛ جبر طبیعته. جامعه هم چیزهایی بهش اضافه میکنه. نباید به خاطر احساس تحمیل هی به خودمون بپیچیم و از مواجهه باهاش فرار کنیم.(احتمالا با سرگرم کردن خودمون به رسانه ها و شبکه های اجتماعی یا خواب یا به یه گوشه خیره شدن). باید زندگیمون رو ادامه بدیم که لازمهاش صرف زمانی برای کارهای تحمیلی طبیعته.
فرار کردن ازش شرایط رو عوض نمیکنه. تا صبح تفکر و استدلال بیار که دنیا نباید این جور میبود و درستش این بود که... . اگر قراره عوض شه، توی زندگی تو عوض نمیشه. تو میتونی سعی کنی برای کسایی که بعد از تو میان عوضش کنی.
بیا کارهایی که میلمون میکشه رو انجام بدیم با دونستن این که برای پرهیز از پیامدهای بی توجهی به جبر، یک کارهایی اولویت پیدا میکنن.
اگر پولدار باشیم و یا خودکشی کنیم دیگه این جملات صدق نمیکنه.